10 დაუვიწყარი დღე ანაკლიაში

         ყველაფერი იმით დაიწყო, რომ აპრილის თვეში ერთ-ერთ არხზე გამოჩნდა რეკლამა , რომელიც ყველას პატრიოტთა ბანაკ "ანაკლიაში" გვეპატიჟებოდა, მხოლოდ აპლიკაციის შევსება იყო საჭირო... რასაკვირველია ამ რეკლამას უყურადღებოდ არ დავტოვებდი, მითუმეტეს ვიცოდი, რომ ანაკლიაში მხოლოდ "ჩაწყობით" თუ შეიძლებოდა მოხვედრა :) ვიცოდი მამა წინააღმდეგი იქნებოდა და არ გამიშვებდა, მაგრამ მაინც ვცადე და msy.gov.ge - ზე აპლიკაცია შევავსე... სიმართლე გითხრათ, ძალიან ცოტა იმედი მქონდა, რომ მოვხვდებოდი, ამიტომ სრულიად დავივიწყე ეს ამბავი და ცხოვრების წყნარ რიტმს გავუყევი :)

   ზაფხულის ერთ მშვენიერ დღეს, 10 ივლისს უცნაურმა ზარმა გამაღვიძა...  შემატყობინეს, რომ ჩემი მოთხოვნა დაკმაყოფილებული იყო და 12-21 ივლისის ნაკადში მეპატიჟებოდნენ... იმდენად გაოცებული ვიყავი, ვერც კი გამოვხატავდი ჩემს უსაზღვრო სიხარულს... :) ამას ისიც დაემატა, რომ დიდი მსჯელობის შედეგად მამა გაშვებაზე დამთანხმდა...ორი დღის შემდეგ მე უკვე ანაკლიაში მივქროდი და წარმოდგენაც არ მქონდა, თუ რა საოცარი დღეები  და როგორი წარუშლელი შთაბეჭდილებები მელოდა...
           პირველი დღე ძირითადად ბავშვების განაწილებას დაეთმო... დაგვანაწილეს სხვადასხვა რაზმებში და გაგვაცნეს ლიდერები... საოცარი ლიდერები მყავდა, თიკომ და ტონიმ ნამდვილად მოახერხეს რაზმის შეკვრა და საოცარი დღეების ჩუქება.

       სულ, მთელ ბანაკში 14 რაზმი იყო, მე მეთორმეტეში ვიყავი, ოთახი კი მეცამეტე სადარბაზოში მერგო. თითოეულ ოთახში ექვსი ორსართულიანი საწოლი იდგა, ასევე კარადა და  მაგიდა... თერთმეტი საოცარი "ოთახის მეზობელი" მყავდა, თუმცა სამწუხაროდ იშვიათად ვხვდებოდით ერთმანეთს, რადგან ანაკლიაში ყოველი დღე საშინლად დატვირთულია :)

     პირველ დღეს არ ვიცოდი რა მეკეთებინა, ამიტომ ბუნგალოს მივაშურე ჩემს ახლად გაცნობილ მეგობართან ერთად. ვაღიარებ საოცარი ხედი იშლება ბუნგალოდან, ულამაზესი სანაპირო, ზღვა, მომღიმარი სახეები... მოკლედ ბუნგალო ჩემი საყვარელი ადგილი გახდა. ერთადერთი მინუსი ის ჰქონდა, რომ ამ ადგილას დაშვებული იყო სიგარეტის მოწევა (მხოლოდ აქ შეიძლებოდა), მე კი სუნს ვერ ვიტან...

ბუნგალო ღამით

               რამდენიმე საათში ლიდერებმა რუპორით გვამცნეს შეკრების ადგილი... ჩემი რაზმი  შადრევნის გვერდით შეიკრიბა. მრგვლად დავსხედით სკამებზე და გაცნობა დაიწყო :) თავდაპირველად ყველას ეჭვის თვალით ვუყურებდი და ვაღიარებ, ჯგუფის წევრები არ მომეწონნენ :) თუმცა რამდენიმე დღეში ყველა მათგანი ჩემთვის უსაყვარლესი ადამიანი გახდა. <3 ტონიმ და თიკომ ერთმანეთის გასაცნობად სხვადასხვა თამში შემოგვთავაზა, ასე რომ რამდენიმე წუთში თითქმის ყველა მათგანის სახელი ვიცოდი... :)  ამის შემდეგ ორ რიგად ჩაგვამწკრივეს და სამზარეულოსკენ გავეშურეთ.

     როგორც ხედავთ ძალიან ლამაზი და სუფთა სამზარეულოა. კერძებიც ძალიან გემრიელია, თუმცა ბევრი უკმაყოფილო იყო. ამის შემდეგ დავიშალეთ და ოთახებში დავბრუნდით. უცხოელები ჩამოსულან და დიდი ორომტრიალი იყო მათი დაბინავების გამო. არვიცი რატომ, მაგრამ შუქიც ჩაქრა, წვიმა წამოვიდა და ასეთ პირობებში ხდებოდა მათი მოვლა პატრონობა. თურმე არც თეთრეული წამოეღოთ :) ამიტომ ზოგი პარკით დარბოდა, ზოგი ჩანთით... მოკლედ დიდი გაუგებრობა იყო, ამიტომ ოთახებში შევედით და "მეზობლები" ერთმანეთს გავეცანით :) მგონი სწორედ ამ საღამოს ჩატარდა პირველი შეჯიბრი, რომელშიც რასაკვირველია ჩემმა რაზმმა(mad factory-მ) გაიმარჯვა

შეჯიბრება მდგომარეობდა შემდეგში: ანაკლიის ტერიტორია ჩააბნელეს ისე, რომ გზის გაგნება შეიძლებოდა. გამოიყო რამდენიმე სამ კაციანი რაზმი, ლიდერებისგან შემდგარი, რომელთაც ფოსფორის მძივები დაურიგდათ. ფოსფორი სიბნელეში ანათემდა და ამის საშუალებით შეგვეძლო ამ რაზმებთან მიგნება. ყველა რაზმიდან სამ სამი კაცი ეძებდა ლიდერების ამ ჯგუფებს, რომლებიც სვამდნენ კითხვებს, კითხვის გამოცნობის შემთხვევაში იღებდი სიმბოლურ ფულს, რითიც უნდა გეყიდა კოქტეილის ინგრედიენტები(ბუნგალოში იყიდებოდა), რაც შეადგენდა რამდენიმე სახის წვენს, საწრუპებს, ჭიქებს, სალფეტკებს, ბორჯომს და სხვ. არანაირი ალკოჰოლი :) შემდეგ რამდენ ფულსაც იშოვიდი იმის მიხედვით პარალელურად აკეთებდი კოქტეილს, თან უნდა გაგელამაზებინა, რადგან ვიზუალსაც უწერდნენ ქულებს. საბოლოოდ ყველა კოქტეილი მაგიდაზე მოათავსეს და ყველა ჯგუფმა წარადგინა საკუთარი. შემდეგ დააგემოვნეს და ჩვენმა გაიმარჯვა :) ვიზუალით დიდად არ გამოირჩევა მაგრამ გემრიელი იყო :) შემდეგ გაიმართა მცირედი დისკოთეკა და ბოლოს ძილი :)

 

   მეორე დილით 6 საათზე გამეღვიძა და ვერაფრით დავიძინე, ამიტომ მეგობარი გავაღვიძე და ეზოში გავისეირნეთ. წინა დღეს წესები გაგვაცნეს, ამიტომ სანაპიროზე გავლა ვერ გავბედეთ და  აუზთან ჩამოვჯექით. მარინე კარგი მოსაუბრე აღმოჩნდა და მშვენივრად გავერთეთ. ფოტოზე რომ ძაღლია ისიც ანაკლიის საკუთრებაა :) სეირნობისას გავიცანით და ფოტოებიც გადავიღეთ :) სულ უკან დაგვყვებოდა, ალბათ ამოწმებდა წესებს ვარღვევდით თუ არა :):):)

      სწორედ იმ დღიდან დაიწყო ნამდვილი "ანაკლიური" ცხოვრება, ენერგიული (დილის ვარჯიშებით გაჯერებული), საინტერესო, შემეცნებითი(სხვადასხვა ტრენინგები), გასართობი(უუუუსაინტერესობა თამაშები, ზღვა, დისკოთეკები), სპორტული(ჩემპიონატებით აღსავსე) და სხვ.

     საუზმის შემდეგ ლიდერებმა ჩვენს სადარბაზოში(მეთორმეტეში, რადგანაც მეთორმეტე რაზმი ვიყავით) შეგვკრიბეს და "დღის განრიგი" გაგვაცნეს. გვითხრეს, რომ ღამე მოეწყობოდა ჯგუფების გაცნობა(კონცერტის სახით) და ამიტომ რაიმე უნდა დაგვედგა. ჩემი რაზმი იმით იყო გამორჩეული, რომ ჯგუფში მომღერლებიც მყავდა, მოცეკვავეებიც და თვით კავეენის მამაც :) ჩვენმა კავეენის მამამ, დათომ, იგივე "კრეჭელამ", უძლიერესი სპექტაკლი ნარკომანიის შესახებ დაგვადგმევინა სულ რამდენიმე საათში, სადაც თქვენი მონა მორჩილიც  თამაშობდა, (მაგ როლმა შეიწირა ჩემი საცოდავი მუხლი, დღემდე რომ დაზიანებულია ) ასევე ჩვენმა მოჭიკჭიკე მერცხალმა ლიზიმ სიმღერა დაწერა ჯანსაღი ცხოვრების წესზე, რომლის ტექსტი დაახლოებით ასეთი იყო: "everybody in whole world  smokes, everybody in whole world drinks, it's very dangerous for our life, everybody need healthy lifestyle."  გიტარის თანხლებით მართლა კარგი გამოვიდა, თან საოცარი ხმა აქვს. ის და გიო საოცრად ასრულებდნენ. ჩვენი რეპეტიციები სტადიონზე მიმდინარეობდა, ჩვენთვის წყნარად ვმუშაობდით და მგონი ამიტომაც იყო ასეთი კარგი :) თუმცა ერთი რამ ვერ გავითვალისწინეთ :( ჩვენს სიტყვებს მიკროფონში არ ვამბობდით, ამხელა მაყურებლისთვის კი გაუგებარი აღმოჩნდა სპექტაკლის შინაარსი. თუმცა ბოლოს გიომ და ლიზიმ დააგვირგინეს თავიანთი სიმღერით და კმაყოფილები ჩამოვედით სცენიდან. საოცარი ღამე იყო, მგონი 1 საათამდე გაგრძელდა რაზმების წარდგენა.

         ასევე ძალიან საინტერესო იყო ოლიმპიადის გახსნა. როგორც ფოტოზე ხედავთ, ორ რიგად ჩაგვამწკრივეს მთელი ბანაკი, ჩაირთო "ველური" მუსიკა, დაფდაფები და გაიხსნა ჭიშკარი, რომელიც არასდროს იღებოდა. იქიდან კი ასეთ საოცარ ფორმებში ჩაცმული ლიდერები გამოვიდნენ, ხელში ოლომპიადის ცეცხლით. ამ ცეცხლით შემოიარეს მთელი ბანაკი, ჩვენც უკან მივყვებოდით ცეკვით და ყიჟინით, ბოლოს ეს ცეცხლი ყველაზე მაღალ წერტილზე აიტანეს(ეს წერტილი აუზების თავზე მდებარე ჩამოსაცურებლები იყო :) ) და ოლიმპიადა გახსნილად გამოაცხადეს. იმ დღიდან დაიწყო შეჯიბრებები სპორტის სხვადასხვა სახეობებში: კალათბურთში, ფეხბურთში, სირბილში, ჩოგბურთში, ფრენბურთში და სხვ. ვამაყობ, რომ ჩემი რაზმი ფეხბურთის ჩემპიონატის გამარჯვებული გახდა და თასით დაგვაჯილდოვეს ოლიმპიადის დახურვის დღეს. ასევე ჩვენმა რაზმმა დაამარცხა სახელგანთქმული ნაკრები(რომელიც ანაკლიის ლიდერებისგან შედგებოდა), რომელსაც წინა რამდენიმე წლის განმავლობაში ჩემპიონის ტიტული ქონდა. ამ თამაშს უძღვებოდა თვით ანაკლიის დიჯეი მიკროფონით ხელში და ყველას საზეიმოდ ამცნობდა გატანილი გოლების შესახებ. :) მოკლედ საოცარი იყო ეს ჩემპიონატები.

საინტერესო იყო "რა? სად? როდის?" ჩემპიონატი, რომელიც ტრენინგ ცენტრში გაიმართა. კითხვები საკმაოდ საინტერესო და საკმაოდ რთული იყო. რასაკვირველია მასში უცხოელებიც მონაწილეობდნენ, ამიტომ ორ ენაზე კითხულობდნენ კითხვას. სამწუხაროდ ჩვენი რაზმი ამჯერად დამარცხდა, მაგრამ მშვენივრად გავერთეთ.

   ძალიან კარგი იყო ექსკურსია ზუგდიდში, კონკრეტულად დადიანების სასახლეში... პირველად ვიყავი და ძალიან მომეწონა. ამის შემდეგ გავისეირნეთ დადიანების სასახლის გვერდით მდებარე ბოტანიკურ ბაღში, ვითამაშეთ, გავერთეთ, ტბის პირას ტალღებიც კი ვაკეთეთ :) შემდეგ ზუგდიდის ქუჩებში გავისეირნეთ და მაღაზიები დავცალეთ(ანაკლიისთვის მოვიმარაგეთ რაღაცები).

     თუმცა ყველაზე დაუვიწყარი მაინც ექსკურსია ბათუმში იყო. ეს ერთგვარი თამაში იყო, city game უნდა გვეთამაშა. ლიდერებს დაურიგეს ფურცლები, სადაც იყო 16 ღირსშესანიშნაობის ფოტო, რომლებიც ბათუმის ტერიტორიაზეა "მიმობნეული". შეჯიბრის არსი მდგომარეობს შემდეგში: ჩვენ ვინმეს დახმარებით ან ჩვენივე ძალებით უნდა გვეპოვა ფოტოზე გამოსახული ადგილები და მთელ რაზმს ერთად გადაგვეღო ფოტო, ისე, რომ ეს ადგილი კარგად გამოჩენილიყო. დრო მოგვცეს 4 საათი. ამ დროში ვინც ყველაზე სწრაფად შეასრულებდა დავალებას, დაჯილდოვდებოდა სიმბოლური პრიზით. ესეც ჩვენი ფოტოები, რომელთა მოძებნამაც ისე დაგვღალა, რომ ორი კვირა ფეხები მტკიოდა, თუმცა ძალიან კარგი საშუალება იყო ბათუმის გასაცნობად, მითუმეტეს, რომ პირველად ვიყავი.

     

  შეჯიბრის შემდეგ ნახევარი საათი დრო მოგვცეს, რაც გინდათ ის აკეთეთო. პარკში კონცერტი იყო, მაგრამ მისი მოსმენის თავი ვის ჰქონდა, მე და ნინიმ(ჩემმა რაზმელმა) მაშინვე სანაპიროსკენ მოვკურცხლეთ, შეზლონგებზე წამოვწექით და წავიჭორავეთ. ყველა ჩვენ გვიყურებდა, ჩვენ ხომ პატრიოტის მაისურებით და ქუდებით ვიყავით :)

ძალიან მომწონდა ანაკლიის წესები, განსაკუთრებით ერთი რამ მართობდა :) ერთი მუსიკა იყო, რისი ჩართვის შემდეგაც მთელი ბანაკი სცენისკენ გარბოდა. მნიშვნელობა არ ჰქონდა აუზში იყავი, ზღვაში, აბანოში თუ გეძინა. ამ მუსიკის გაგონებისთანავე უნდა გაქცეულიყავი, რადგან ეს ნიშნავდა, რომ მთელი ბანაკისთვის რაღაც საერთო ჰქონდათ სათქმელი. ერთხელ, როდესაც ამ განგაშის სიგნალის შედეგად ყველანი შევიკრიბეთ სცენასთან, ლიდერებმა გამოაცხადეს მაღლა აიხედეთ და ხელი დაუქნიეთო, თურმე მაღლიდან კლიპს იღებდნენ :) საერთოდ კლიპების გადაღება ჩვეულებრივი მოვლენა იყო ბანაკში. ერთხელ სტინგის კლიპისთვისაც გადაგვიღეს. სპეციალურად მოცეკვავეებიც ჩამოიყვანეს და ამწეებით და სხვადასხვა საშუალებებით გადაიღეს. ძალიან საინტერესო, თუმცა ცოტა დამღლელი იყო, რადგან ერთიდაიგივეს რამდენიმეჯერ გვამეორებინებდნენ :)

იმ დღეებში სამწუხარო ამბავი გავიგეთ ოტია იოსელიანის გარდაცვალების შესახებ. ჩვენს რაზმს სურდა რაიმეთი პატივი ეცა მისი ხსოვნისთვის და ამიტომ თიხისგან ვარსკვლავი დავამზადეთ. შემდეგ მოსაწვევები დავაგზავნეთ რაზმებში, წითელი ხალიჩა და სკამებიც დავდგით, ზუგდიდიდან წამოღებული ხილით მცირე ალა ფუშეტიც გავაკეთეთ და ლენტაც გავაჭრევინეთ ბანაკის უფროსს.
 

           

საკმაოდ დასამახსოვრებელი იყო 20 ივლისი. მეორე დღეს ბანაკი უნდა დაგვეტოვებინა.

ხუთ საათზე ბუშტებით თამაში მოეწყო და კარგადაც დავიწუწეთ. საღამოს ლიდერები შევაფასეთ უფროსებთან, მათაც ჩვენ შეგვაფასეს, რასაკვირველია ეს ყველაფერი ფარული იყო. ამის შემდეგ მოეწყო იმ ვიდეოების ჩვენება, რომლებიც ბანაკში ყოფნის დროს გადაიღეს.

ბანაკში ყველაზე კარგი ზღვა და აუზი იყო. დღეში ორჯერ გავყავდით ზღვაზე და მშვენივრადაც დავიზაგრეთ.

რაც შეეხება ყველაზე ცუდს, ეს მორიგეობაა :) თუმცა ესეც სახალისო იყო. ხან სანაპიროს და ბუნგალოს ვალაგებდით, ხან სასადილოში ვმორიგეობდით. :) ხო მართლა, კრეჭელამ ლექსიც კი მიუძღვნა სასადილოს: "პატრიოტ გზააბნეულო, ძილისგან გაგიჟებულო, ქალისგან გადარეულო, ზდაროვა სამზარეულო". სწორედ ამ ლექსით ვესალმებოდით ხოლმე სამზარეულოს :D ჩვენმა მოჭიკჭიკე ლიზიმ კი მორიგეობის დროს ექსპრომტად შეთხზა სიმღერა, კარში იდგა და ასე უსურვებდა კარგ სადილს: " გემრიელად მიირთვით, პრიატნაია აპიწიტა, ჰევ ე ნაის საფერ..." და ასე შემდეგ ყველა ენაზე :) რადგან როგორც მოგეხსენებათ, 80მდე უცხოელი იყო ბანაკში, რომლებსაც ასევე თავიანთი ქვეყნების წარდგენები ჰქონდათ ტრენინგ ცენტრში.

კინაღამ გამომრჩა, ეს პატარა ვაჟკაცი ნიკუშაა, ტონის შვილი, ცოლ-შვილი ჰყავდა ბანაკში. ბავშვებზე ვგიჟდები, ეს ანგელოზი სულ ხელში მყავდა. ძალიან მენატრება :(:(:(:(

    ბოლო დღეს ოთახები დავცალეთ და მარშუტკებს დაველოდეთ... მღელვარე წუთები იყო... იყო ცრემლები და იყო სევდა... ბოლო წუთამდე ვიკავებდი ცრემლებს, თუმცა როცა მარშუტკაში ჩავჯექი და ანაკლიის კედლებს გავცდი, ბავშვივით ავქვითინდი და თავი მაისურში ჩავრგე...  მივხვდი, თუ რა დავკარგე... ლამაზი ზღაპარი ხომ მხოლოდ ერთხელ მოდის ცხოვრებაში და მას ყოველთვის აქვს დასასრული :(:(:(

      ანაკლიავ, ძალიან, ძალიან მენატრები :(:(:(