თავს თეთრ გედად გაგრძნობინებს, პუანტებს გაცმევს და ბალეტს გაცეკვებს...
ის შენი სულის ძახილია,შენი შინაგანი ექო...
ის ყვითელ,თბილ ქვიშაში ფეხშიშველი სიარულს გავს,თვითკმაყოფილებით განცდილ ემოციას...
ის ტრამპლინია სიცოცხლესა და სიკვდილს შორის...
ეს ის ბრილიანტია,რომელიც მხოლოდ შენ გეკუთვნის,შენი ემბაზია...
ხუჭავ თვალებს და მაგიას გრძნობ...
არ გეშინია ნაბიჯის გადადგმა...
თითქოს ხელს გკიდებს და შიშს გავიწყებს...
ნებისმიერ ამინდში შენი მზეა...
ის მზე,რომელსაც ხანდახან ვერც კი ამჩნევ...
No comments:
Post a Comment
გააკრიტიკე პოსტი :)